Ο «ΣΠΙΡΙΤΟΥΑΛΙΣΜΟΣ» ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

 

Ο «ΣΠΙΡΙΤΟΥΑΛΙΣΜΟΣ» ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

  Jean-Claude Larchet

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ο Στάρετς Σέργιος» των εκδόσεων Ακρίτας  σελ.63-73

 

…Η άσκηση της προσευχής του Ιησού εντάσσεται στην παράδοση και το πνευματικό πλαίσιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, με τα οποία είναι συνυφασμένη. Ο στάρετς Σέργιος επιμένει στην αναγκαιότητα της ασκήσεως της προσευχής αυτής εντός της Εκκλησίας, παράλληλα με τη συμμετοχή στις ακολουθίες και τη μυστηριακή ζωή και σε στενή σχέση με τις υπόλοιπες μορφές και εκφάνσεις της πνευματικής ζωής.

…Ιδιαίτερα η προσευχή του Ιησού συνδέεται με αποφασιστικό αγώνα κατά των παθών και με μια εξίσου ενεργητική άσκηση των αρετών. Ο αγώνας όμως και η άσκηση δεν μπορούν να φέρουν καρπούς παρά μόνο εντός της Εκκλησίας και με τη δύναμη της Χάριτος, την οποία μας μεταδίδουν τα Μυστήρια. Εκτός της Εκκλησίας και χωρίς τον αγώνα κατά των παθών, η προσευχή στερείται της ουσίας και της αξίας της.

…δεν είναι καλό να γίνεται από κοινού η μονολόγιστη ευχή. Αφενός γιατί ο καθένας έχει τον δικό του ρυθμό, τον οποίο οφείλουμε να σεβαστούμε, και αφετέρου διότι η προσευχή είναι κάτι το προσωπικό και για να υπάρξει χρειάζεται κάποια προσωπική ελευθερία. Ο καθένας πρέπει να έχει την ελευθερία να προσεύχεται στον Θεό όπως ο ίδιος θέλει. Ο πιστός μπορεί να σταματήσει όταν έχει φτάσει σε μια καλή κατάσταση, δηλαδή στην κατάσταση που επιδιώκει να φτάσει με την προσευχή ( η οποία, ας μην λησμονούμε, δεν είναι αυτοσκοπός).

…Η ευχή να είναι πάντα λιτή. Αν εκείνος που την ασκεί βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους, να μην αφήσει τίποτα να φανεί προς τους άλλους. Κατά μείζονα λόγο, οι θορυβώδεις και πομπώδεις εκδηλώσεις, όπως τις συναντούμε στους «χαρισματικούς» λεγόμενους κύκλους, δεν εκφράζουν την υγιή άσκηση της προσευχής και πρέπει να καταδικασθούν.

…Οι  τεχνητές γοητείας και έκστασης που εισηγούνται ορισμένες ανατολικές ή δυτικές «πνευματικές» ομάδες είναι απαράδεκτες΄ ο διαλογισμός που συνιστούν είναι νοσηρός. Το να έχει κανείς άμεσα αποτελέσματα στην προσευχή του, αποτελεί τις περισσότερες φορές σημάδι απάτης.

…Να λέμε πάντα στον εαυτό μας ότι δεν είμαστε άξιοι να λάβουμε απάντηση στην προσευχή μας, ότι δεν είμαστε τίποτε για να λάβουμε από τον Θεό «ανταμοιβή» ή «ικανοποίηση».

…Οφείλουμε να αναζητούμε μόνο τον Θεό και όχι την προσωπική μας ικανοποίηση.

 
...Πρέπει να πλουτίζουμε εκ του Θεού και όχι εκ του εαυτού μας. Σε εκείνον που προσεύχεται πολύ, ελλοχεύει ο μεγάλος κίνδυνος της πνευματικής αυταπάτης. 

Read more: http://www.egolpion.com/larchet_spiritualism.el.aspx#ixzz2mQIwRL6U