ΕΝΑΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ:Ιερομάρτυς ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Πέρμ (1870-1918)

X

Loading Image...

ΕΝΑΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ:

Ιερομάρτυς ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ

Αρχιεπίσκοπος Πέρμ (1870-1918)

Εκδόσεις Ι.Μ Παρακλήτου. 

«Περιμένετε όλοι εσείς οι επίδοξοι μεταρρυθμιστές της Αγίας Εκκλησίας! Θα γίνει και εδώ χωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος - δίχως την θέλησή μας - και θα ακολουθήσει αναπόφευκτα διωγμός της Εκκλησίας από το όχι απλώς άθρησκο αλλά αντιχριστιανικό κράτος».

Όταν διαβάζει κανείς τον βίο ενός Αγίου, τον περιμένουν πάντοτε ευχάριστες εκπλήξεις.  Έτσι και με τον βίο του Ιερομάρτυρος Ανδρονίκου, αρχιεπισκόπου Πέρμ (1870-1918), διδασκόμαστε ιδιαίτερα από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τα προβλήματα της περιόδου που προηγήθηκε της επαναστάσεως του 1917 στην Ρωσία, η οποία και οδήγησε στον εβδομηκονταετή διωγμό της Ρωσικής Εκκλησίας από το αθεϊστικό μπολσεβικικό καθεστώς.

Ξεχωρίζουν ιδιαίτερα:

1) Κατ  αρχάς η αγιότητα, η εν Χριστώ ανδρεία και μαχητικότητα του Ιερομάρτυρος Ανδρονίκου, του  «ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΗ» μέχρι μαρτυρικού θανάτου. 

2) Ο πόνος και η αγάπη που είχε για την πατρίδα του.

Πολλές φορές - και εμείς οι Έλληνες - μπερδεύουμε τις έννοιες της πατρίδας, του έθνους και της πίστεως. Ο Άγιος Ανδρόνικος τις είχε ξεκάθαρες μέσα του, και ως ξεχωριστές έννοιες αλλά και ως αναπόσπαστες η μία με την άλλη, για έναν ορθόδοξο λαό.  Πονούσε το λαό του, όχι «εθνικιστικά» ούτε και «εγωιστικά»· δηλαδή δεν έθετε την καταγωγή του ποιμνίου του υπεράνω της ιδιότητάς του ως μέλος του Χριστού. Αυτό φαίνεται σε όλο τον βίο του, χαρακτηριστικά όμως θα αναφερθούμε σε δυο σημεία:

α) Στη συγκίνησή του, όταν βρέθηκε στο Κολοσσαίο στη Ρώμη, αναλογιζόμενος τον ζήλο των Αγίων (μη Ρώσων) μαρτύρων της εποχής εκείνης, και β) στον ζήλο με τον οποίο επιδόθηκε ως Ιεραπόστολος στην Ιαπωνία για την σωτηρία των εκεί ψυχών και την διάδοση της ορθοδόξου πίστεως. Τόσο θερμά και αδιάκοπα αγωνίστηκε στην Ιαπωνία που κλονίστηκε η υγεία του. Με λίγα λόγια η αγάπη για την πατρίδα του ήταν ανιδιοτελής και στα πλαίσια της οικουμενικότητας της Ορθοδοξίας.

3) Η διαχρονικότητα των προβληματισμών του και της διδασκαλίας του.

Χωρίς να θέλουμε να προσθέσουμε «εν ιώτα και μία τελεία» στο βιβλίο αυτό η στην διδασκαλία του Αγίου εν γένει, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο αναφέρεται ο Άγιος Ανδρόνικος στα προβλήματα της εποχής εκείνης στην Ρωσία, είναι σά να διαβάζεις ακριβώς το τι συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα.

Πραγματικά ένα πολύ αξιόλογο έργο, όπως εξάλου μας έχει συνηθίσει η Ι.Μ Παρακλήτου !

Σαν μία «δεύτερη» εισαγωγή στο θαυμάσιο αυτό βιβλίο, παραθέτουμε στη συνέχεια μερικά χαρατηριστικά αποσπάσματά του, τολμώντας την θεματική κατηγοριοποίησή τους από εμάς, έτσι ώστε να είναι εμφανής η επικαιρότητα των λεγομένων του Αγίου στη σημερινή Ελλάδα, παραλληλιζόμενη με την κατάσταση της τότε Ρωσίας έναν αιώνα πριν.  

Πως πολεμάται ύπουλα και «πολιτισμένα» η εκκλησία και οι πιστοί. 

« … Τώρα βέβαια, το σκοτάδι δεν πολεμάει ανοικτά το φως, όπως τότε (αναφερόμενος στους μαρτυρικούς διωγμούς των Χριστιανών της αρχαίας Ρώμης). Τώρα οι φανεροί διωγμοί των χριστιανών από τους απίστους είναι σπάνιοι. Ο εχθρός κατάλαβε ότι δεν τον συμφέρει αυτή η πολεμική τακτική. Επιβουλεύεται, λοιπόν, με άλλους τρόπους, μυστικούς και δόλιους. Άπλωσε παντού αντιχριστιανικά δίχτυα. Με εύλογα προσχήματα παραπλανά και εξαπατά τα πιστά παιδιά του Θεού που κλήθηκαν να γίνουν άγιοι, σπέρνοντας στις ψυχές τους τη σύγχυση.  Έτσι, είναι πολλοί εκείνοι που χάνονται, μην κατανοώντας τους δρόμους του Κυρίου …».

«…Και η ορθόδοξη πίστη περιφρονείται σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα και στην «Επιτροπή Ομολογίας της Πίστεως» (σημ: κρατική επιτροπή της εποχής) εξελέγησαν όχι μόνο χλιαροί ή και άπιστοι Ρώσοι, αλλά και Εβραίοι και ρωμαιοκαθολικοί Πολωνοί και μουσουλμάνοι … Κι  αυτό σε μία χώρα που ο πληθυσμός της στην συντριπτική του πλειοψηφία είναι ρωσικός, ορθόδοξος και πιστός! Μία μικρή ομάδα, λοιπόν, τολμά να παρουσιάζει τον εαυτό της σαν λαό και τα παραληρήματά της σαν φωνή του λαού! Μα αυτό είναι ξεκάθαρος εμπαιγμός του συντάγματος, στο οποίο, όπως φαίνεται, ούτε οι ίδιοι πιστεύουν...».

«…Το ρεύμα του φιλελευθερισμού θα κατακτήσει το σχολειό, οπότε και οι αντιχριστιανικοί του στόχοι θα είναι εξασφαλισμένοι. Να γιατί οι οπαδοί του φιλελευθερισμού δείχνουν τόση εύνοια προς κάθε αίρεση του Χριστιανισμού και προς τις άλλες θρησκείες. Και οι αιρετικοί δεν κοιμούνται, πλησιάζουν τώρα και μικρά παιδιά …».

«… Πρόσφατα κάποια σέκτα οργάνωσε στη Μόσχα μία εκδήλωση για τα παιδιά, με σκοπό να τα μάθει πως να φερθούν στον διάβολο, αν εμφανιστεί μπροστά τους! Και τι τα συμβούλεψαν;  Να του φερθούν με καλοσύνη και ευγένεια, όπως έκανε τάχα και ο Χριστός, όταν ήταν στη γη ως άνθρωπος!... ».

« … Η νέα ειδωλολατρία προσπαθεί να ξεθεμελιώσει την πίστη στον Σωτήρα Χριστό με διαφορετικές μεθόδους πιο εύσχημες, πιο «πολιτισμένες» … για να το πετύχει, προστατεύει πρόσκαιρα κάθε ομολογία, κάθε αίρεση, κάθε πίστη, εκτός από την ορθόδοξη, που επικρατεί στην Ρωσία…».

« …Πάντοτε υπήρχε αμαρτία … αλλά η σημερινή κατάσταση είναι χειρότερη από κάθε προηγούμενη. Χλευάζονται και εξυβρίζονται οι άγιες παραδόσεις των πατέρων μας, η ενάρετη ζωή, η αμώμητη πίστη μας …».

« … Όλοι γνωρίζουν ότι διαπράχθηκε μία μεγάλη απάτη, μία πλαστογράφηση της αλήθειας...»

«.. Όλα αυτά δεν ήταν παρά καρπός του ψευδώνυμου διαφωτισμού…».

Περί πολιτευομένων, κυβερνώντων και πολιτικών κομμάτων. 

« ... Κανείς ας μην ακούει τους λαοπλάνους, που υποστηρίζουν ότι για τον χριστιανό είναι εντελώς αδιάφορο το πολιτικό σύστημα. Όχι! Εμείς οι χριστιανοί, όπως όλοι οι άνθρωποι, ζούμε σ αυτόν τον κόσμο, από τον οποίο δεν μπορούμε να φύγουμε παρά μόνο αν το θελήσει ο Πλάστης μας. Δεν πρέπει, λοιπόν, να αδιαφορούμε για την πολιτική κατάσταση, καθώς ένα καθεστώς ή  ένα πολίτευμα ή μία κρατική εξουσία μπορεί είτε να διευκολύνει το έργο της σωτηρίας μας είτε να το δυσχεραίνει είτε ακόμα και να το εμποδίζει με θανάσιμους διωγμούς...».

« ...Σε όλους είναι γνωστό, τόσο από άλλες χώρες παλαιότερα όσο και από τη δική μας τώρα, τι γίνεται κατά τις περιόδους των εκλογών: Θυσιάζονται τα πάντα —η πίστη, η πατρίδα, η οικογένεια- στον βωμό της νίκης ενός κόμματος, οποιουδήποτε κόμματος. Τρία μόνο χρόνια, έχουν περάσει από τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, και η χώρα μας έχει γίνει αγνώριστη· όχι βέβαια καλύτερη, αλλά χειρότερη. Η πίστη αδυνάτισε και τα ήθη κατέπεσαν. Η αθεΐα, η απροκάλυπτη διαφθορά, οι λεηλασίες και οι ληστείες δεν αποτελούν πια σπάνια φαινόμενα. Η προεκλογική κομματική προπαγάνδα καταντά πλήρης παραφορά, στην οποία παραδίνονται ολοκληρωτικά οι άνθρωποι, ξεχνώντας όλα τα άλλα. Και μετά τις εκλογές, όποιο κόμμα καταλάβει την εξουσία με μία ευκαιριακή πλειοψηφία, αυτό κυβερνά ανεξέλεγκτα το κράτος και διοικεί όλους τους πολίτες του, διακηρύσσοντας ότι είναι ο μοναδικός εκφραστής της θελήσεως του λαού…».

Για τον ποιμένα. 

«... Θέλω να ακούω και να βλέπω την ωμή αλήθεια, όσο δυσάρεστη κι  αν είναι αυτή. Δεν θα ανεχθώ φαινομενική αρετή, χάρτινη δραστηριότητα, διαφήμιση ανύπαρκτων έργων. Είμαι έτοιμος ν  ακούσω τον καθένα που με αποδεικτικά στοιχεία θα μο καταγγείλει οποιονδήποτε ανάξιο ιερέα. Και δεν θα διστάσω ν'  απομακρύνω από το ποίμνιο το Χριστό τους κίβδηλους ποιμένες. Αλλά δεν θα είμαι επιεικής με τους ιερείς που θα τολμήσουν να συκοφαντήσουν συναδέλφους τους, ελπίζοντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα αποκρύψουν τα δικά τους σφάλματα ή θα γίνουν αρεστοί σ'  εμένα. Τόσο αυτούς όσο κι  εκείνους που θα κομπάζουν για τα ανύπαρκτα ποιμαντικά τους κατορθώματα, θα τους αποκαλώ δημόσια ψεύτες και θα τους τιμωρώ αυστηρά... Όλα αυτά παρακαλώ να τα λάβετε σοβαρά υπόψη σας … ».

« …Περιμένετε όλοι εσείς οι επίδοξοι μεταρρυθμιστές της Αγίας Εκκλησίας! Θα γίνει και εδώ χωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος - δίχως την θέλησή μας - και θα ακολουθήσει αναπόφευκτα διωγμός της Εκκλησίας από το όχι απλώς άθρησκο αλλά αντιχριστιανικό κράτος ...».

« … Να πως φθάσαμε στην παρακμή του ποιμαντικού έργου, στην παραμέληση της πνευματικής καλλιέργειας του λαού …».

 Περί χωρισμού κράτους και εκκλησίας.

« .. Περιμένετε όλοι εσείς οι επίδοξοι μεταρρυθμιστές της Αγίας Εκκλησίας! Θα γίνει και εδώ χωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος - δίχως την θέλησή μας - και θα ακολουθήσει αναπόφευκτα διωγμός της Εκκλησίας από το όχι απλώς άθρησκο αλλά αντιχριστιανικό κράτος ... » (προαναφέρθηκε)

« … Μη στηρίζετε πολλές ελπίδες στην κρατική μισθοδοσία. Πρώτα άπ  όλα, στον ταπεινό ορθόδοξο κλήρο μας δεν θα δώσει ποτέ το ρωσικό κράτος τον γενναίο μισθό που δίνει στους Γερμανούς πάστορες και στους Πολωνούς φραγκόπαπες. Έπειτα, κι  αυτός ακόμα ο ανεπαρκής μισθός σας μπορεί να γίνει θανάσιμη θηλιά στα χέρια τραπεζιτών και πιστωτών. Αν πάλι, ο μισθός αυτός αυξηθεί, ο λαός θα πάψει να προσφέρει χρήματα στην Εκκλησία. Έτσι αυτή, σε περίπτωση χωρισμού της από το Κράτος, θα στερηθεί και τη μισθοδοσία των κληρικών της από το Δημόσιο και τις προσφορές του λαού …».

Περί της (κακής) πνευματικής κατάστασης του λαού. 

« … Πάντοτε υπήρχε αμαρτία … αλλά η σημερινή κατάσταση είναι χειρότερη από κάθε προηγούμενη. Χλευάζονται και εξυβρίζονται οι άγιες παραδόσεις των πατέρων μας, η ενάρετη ζωή, η αμώμητη πίστη μας …».

« … Στο χωριό σας υπάρχει τόσον κακό, κι  εσείς ως τώρα δεν νοιασθήκατε για την εκπαίδευση των παιδιών σας. Αυτό είναι ντροπή σας, Κοζάκοι, καθώς μάλιστα πολλοί πρόσφυγες, που εγκαταστάθηκαν πρόσφατα στον τόπο σας, φρόντισαν να χτίσουν σχολειά για τα παιδιά  τους...».

« … Ονομάζεστε χριστιανοί, αλλά αμαρτάνετε σαν άπιστοι. Και δεν χάνετε τίποτε για να λυτρωθείτε από τα αμαρτήματά σας. Δεν μετανοείτε. Δεν  ζείτε με ευσέβεια, ούτε και στα παιδιά σας διδάσκετε την ευσέβεια …».

« … Ας ομολογήσουμε λοιπόν ότι έχουμε αμαρτήσει βαριά ενώπιον του Θεού …».

« … Οι χριστιανοί μας αγνοούν τους βίους των αγίων, ακόμα και τον βίο του αγίου του οποίου το όνομα φέρουν …».

« … Την Πίστη μας δεν την γνωρίζουν …».

«… Έβλεπε ο λαός αυτούς τους ανθρώπους, που καμάρωναν για την μόρφωσή τους, να καταργούν τις νηστείες, να ειρωνεύονται τον κλήρο, να περιφρονούν τις εκκλησιαστικές παραδόσεις … έβλεπε ο λαός τους δασκάλους να κομπάζουν για την επιπόλαιη αθεΐα τους … τα έβλεπε ο λαός όλα αυτά που δεν ήταν παρά καρπός του ψευδώνυμου διαφωτισμού …».

« …Αυθόρμητα λοιπόν αναρωτιέται κανείς: Μα, επιτέλους τι έχει απομείνει σε αυτούς τους χριστιανούς; …».

Τι έρχεται … 

« … Δίχως αμφιβολία σε όλες τις ενορίες, ακόμα και σε εκείνες που έχει γίνει συστηματική εκκλησιαστική προπαγάνδα, θα βρεθούν πολλοί νοσταλγοί των πατρογονικών παραδόσεων, που θλίβονται για όλα όσα βλέπουν να συμβαίνουν στη χώρα μας και στη ζωή μας …».

« … Είτε το θέλουμε είτε όχι, μία τέτοια εξέλιξη δεν είναι μακριά. Πρέπει λοιπόν, να ετοιμαζόμαστε, γιατί η πίστη μας θα δοκιμασθεί σαν σε φωτιά από το πνεύμα του Αντιχρίστου πρώτα και από τον ίδιο τον Αντίχριστο έπειτα ...».

« .. Ήδη άρχισε σχεδόν φανερός διωγμός της αγίας μας πίστεως ..».

« … Έρχεται εποχή φοβερή, αν όχι η εποχή του Αντιχρίστου, οπωσδήποτε, όπως δείχνουνε τα σημάδια, η εποχή του προδρόμου του. Κι εμείς τι θα κάνουμε; Θα μείνουμε αδρανείς; Ας μην μας βαρύνει ποτέ τέτοια κατηγορία! …».

 Δυσφήμηση και μαρτύριο.

« … Οι εφημερίδες της Πέρμ άρχισαν να δημοσιεύουν συκοφαντικά άρθρα για τον Ιεράρχη. Όλοι κατάλαβαν πως η σύλληψή του είχε ήδη αποφασισθεί!» (Σημείωση δική μας: Σάς θυμίζει μήπως κάτι αυτό;)

Ο Άγιος μαρτύρησε την 6η Ιουνίου 1918, θάφτηκε ζωντανός στον τάφο που τον έβαλαν να σκάψει ο ίδιος και πυροβολήθηκε επανειλημμένως (όντας θαμμένος ζωντανός) …

«Η Λύση». 

« .. Πρέπει και σήμερα να παλεύουμε ενάντια στον διωγμό της πίστεως.  Επειδή  όμως  ο διωγμός έχει άλλη μορφή, πρέπει και η αντίδρασή μας να είναι διαφορετική. Οι πρώτοι χριστιανοί άφοβα και πρόθυμα πέθαιναν για την πίστη τους. Εμείς σήμερα πρέπει ν' αποκτήσουμε πίστη ζωντανή και ενεργητική, ώστε σε κάθε έκφανση της ζωής μας ν'  αντιστεκόμαστε στις πανουργίες του διαβόλου …».

« …Όλοι μας με καθαρή καρδιά να συνειδητοποιήσουμε την ζοφερή κατάσταση της χώρας μας και να λάβουμε μέτρα για την διόρθωσή της…».

«…και πρώτα απ΄ όλα αδελφοί μου, ας στραφούμε όλοι με καρδιά γεμάτη συντριβή μπροστά στον Θεό που μας τιμώρησε δίκαια για τα άνομα έργα μας … ΜΟΝΟ Εκείνος μπορεί να μας σώσει τώρα …».

 

Άγιε Ιερομάρτυρα Ανδρόνικε, πρέσβευε και για την Ελλαδίτσα μας που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, όπως και η πατρίδα σου η Ρωσία έναν αιώνα πριν … Αμήν.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟ

Ἀντιαιρετικὸν Ἐγκόλπιον    www.egolpion.com

17   ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ  2012

Read more: http://www.egolpion.com/andronikos_perm.el.aspx#ixzz2ljDQRO5T